Grand Canyon Helicopter vlucht

Na een korte nacht zijn wij om kwart voor 8 gaan ontbijten om zo vroeg mogelijk naar het Grand Canyon vliegveld te rijden, een rit van 80 mijl. De weg ernaar toe zaten we al te speculeren waar we kwamen te zitten, want we hoopten natuurlijk dat we voorin plaats mochten nemen.
Toen wij op het vliegveld aankwamen moesten wij zoeken naar de Pappilon air hangar. Na even gezocht te hebben vonden wij hem, helemaal achterin.
Wij gingen naar binnen en meldde ons bij de balie. Wij konden kiezen uit de korte route of de lange .Wij besloten dat het de lange moest worden, deze bracht ons bijna over de gehele Canyon, de North Rim en de South Rim, met daartussen de Coloradoriver. Wij moesten ons melden bij de hangar van Grand Canyon flights, zij verzorgden de lange vluchten. Wij moesten ons om 11.30 melden voor een korte instructie film. Omdat het nog vroeg was reden wij nog even terug naar de hangar van Pappilon om een bakje koffie met een heerlijke muffin te nuttigen. Hierna weer terug naar Grand Canyon flights.
Hier werden we nog gewogen om een juiste verdeling in het toestel te maken. We kwamen ook nog een paar landgenoten tegen die ook de lange tour gingen maken. Zij praten honderd uit over hun vakantie en wij dachten dat zij bij ons in de chopper kwamen. Maar dit pakte anders uit, zij kregen rode nummertjes en wij groene, Willem nummer 4 en ik 7. Twee Amerikaanse vrouwen kregen ook groene kaartjes. Wij zouden dus maar met 4 personen vliegen ipv 6, lekker ruim! De Amerikaanse vrouwen waren moeder en dochter, dochter helemaal getatoeëerd, neusbel en blauwe haren!
Wij kregen nog een zwemvest, ja want je zou maar neerstorten in de Coloradoriver, en we werden bij elkaar geroepen om naar het toestel te gaan.
Ik riep nog naar de meisjes: Als we niet terugkomen is de Mercedes voor jullie!
Al lopende naar het toestel werd ik toch zenuwachtiger. Bij de chopper aangekomen werd nog een foto gemaakt door een vrouw van de maatschappij en toen mochten we boarden. Wij namen plaats op de 2e rij, elk aan het raam en de dames mochten voorin, damned!
Na onszelf ingesnoerd te hebben en de koptelefoon de koptelefoon opgezet, stelde de piloot zich voor, maar ik was zo met mijn fotocamera en telefoon bezig dat ik de naam heb gemist,whatever!
We stegen heel langzaam op en vlogen weg, onze meisjes op de grond achterlatend. Het toestel trilde heel erg en had naar mijn mening veel last van turbulentie. Ik voelde mij niet zo lekker worden en werd een beetje bleek. Maar, kerel die ik ben, ik bleef stug doorgaan met fotograferen en filmen!
Het was een spectaculaire belevenis, zo hoog boven de Canyon, wat een mooi schouwspel, van alle kleuren van bergen en het water van de Coloradoriver,die zich woest door het gebergte baant. Wat een geweld en toch zo mooi. Een piloot draaide een geluidsband en af en toe gaf hij nog wat extra commentaar.Wat ik wel jammer vond was dat hij niet lager door de Canyon kon vliegen, maar dat schijnt niet te mogen. Maar aan al het mooie komt een eind, na ongeveer 50 minuten kwamen wij weer aan op het vliegveld waar onze meisjes al op ons wachten. Met een ervaring rijker en de portemonnee lichter gingen wij weer voldaan naar binnen. Hier werd ons nog een foto aangeboden a $20, die wij toch maar hebben genomen,want het is een mooie herinnering aan deze mooie vlucht. Van hieruit gingen wij met de meisjes naar het Grand Canyon National Park voor nog meer mooie plaatjes, wij gingen vanaf de grond bekijken wat we net uit de lucht hadden gezien. Wij waren het park nog niet binnen of we zagen een groot hert met een nog groter gewei zich lekker tegoed doen aan lekker malse blaadjes, een twintigtal mensen stonden om het dier heen te fotograferen, hij trok zich er niets van aan en bleef lekker dooreten. Wij hebben dit natuurlijk ook gedaan en reden weer verder het Park in. Een eind verderop stopen we bij de South Rim om een stukje te wandelen en foto's te maken. Voor Sylvia en Joke was dit minder leuk vanwege de grote hoogtes. We zijn zo nog een klein uurtje verder gelopen en hebben nog mooie dingen mogen aanschouwen van dit Wereldwonder. We zijn nog even verder gereden het Park in en nog een paar stops gemaakt bij verschillende uitzichtspunten. Rond 17.00u zijn wij weer terug gereden naar het hotel. Onderweg nog even een stop gemaakt bij onze favoriete winkel met de W en toen door naar het hotel.
Weer een punt van onze Bucketlist afgestreept!
Lekker eten, douchen en ons mandje in, het was weer een lange dag.
Goodnight and sleep tight.