If youre going to San Francisco.............

Na een welverdiende nachtrust zijn we om 9uur lekker gaan ontbijten at Mels Diner, een restaurant dat zo rechtstreeks een scène kon zijn uit de serie Happy Days, alleen the Fonz ontbrak!Wij bestelde daar verse jusdorange en een kopje cappuccino. Voor het eten namen de meisjes yoghurt met granola en wij mannen namen zoals altijd een lekker gebakken eitje met ham and cheddar cheese, want het zou een dag van wandelen worden dus er moest een goede basis zijn!
Het eten werd geserveerd, eerst een klein glas jus, toen kwam de thee van Joke, een bowl waar je in kon schoonzwemmen, 2 net zo grote bakken cappuccino en we dachten, waar gaat dit heen?
Toen kwam de yoghurt van de dames, dekplaten met 2 kleine bakjes.1met yoghurt en een net zo groot met de granola afgetopt met een wat groter bakje vers gesneden fruit. Toen de borden van de mannen een omelet zo dik als Billie Turf gegarneerd met opgebakken aardappelen en uitgebakken spekjes en ui. OMG hoe ging ik dit wegkrijgen?
De meisjes waren aan het worstelen om de granola in dat yoghurt bakje te krijgen,dan maar in 3keer, zij smulden er wel van.
Wij begonnen aan de eieren,wow dit was lekker! Het duurde even tot de plate leeg was maar toen zat ik ook tot mijn strot toe vol, tussendoor werd ook de Superbowl cappuccino in mijn keel gegoten. Als laatste het glaasje jus om het af te toppen. Ik voelde me net Jabba the Hut!
Toen kwam de naschok,de rekening werd gepresenteerd,niet eens op een gouden schaaltje......$84! Als we dit blijven doen gaan we platzak naar huis, maar we hebben wel genoten. Dit was en wijze les, en gelukkig zit er bij de volgende hotels het ontbijt erbij.

Even naar de kamer om wat spulletjes te pakken en dan op weg naar Fishermans Wharf om met het wereldberoemde trammetje The Hills of San Francisco te trotseren.Na een wandeling van ongeveer drie kwartier zijn we in de baai van San Francisco aangekomen waar we werden verrast van het mooie uitzicht op Alcatraz en Fishermans Wharf. De temperatuur liep snel op en ik was natuurlijk weer mijn petje vergeten, dus ik kreeg die van Willem, want hij had hem niet nodig. We liepen een stukje langs het strand waar veel mensen baantjes trokken in het blauwe water. Er was een soort van markt van allemaal kleine kraampjes met curiosa,sieraden en petjes. Bij het trammetje aangekomen ging Joke de tickets halen en gingen wij in de lange rij staan. Daar kwam een tram aan, op het einde van de rail stond een draaiplateau waar de tram met de hand werd gedraaid!
Eenmaal in de tram werd je een beetje nors de plaats gewezen en eenmaal vol kon onze reis omhoog beginnen. Hortend en stotend kwam de tram in beweging, de heuvelrit van de 5e categorie kon beginnen. Wat een steile wegen, maar het trammetje weerde zich kranig. Wat een uitzicht op alle straten en gebouwen. We reden door Chinatown wat een leuke ervaring was een hadden een mooi uitzicht op de baai en toen naar Union Square.
Hier was het een drukte van jewelste, Micheal Jackson danste op de ene hoek van de straat waar op een andere een man Gods woord predikte. Ook was er een Amerikaanse versie van de Josti band bezig het publiek te vermaken.
Op plastic emmers oude koekepannen en flessen werd prima muziek gemaakt. Helaas waren ook hier veel zwervers die je om geld vroegen en je soms vergast werd van de weedlucht
We gingen een groot warenhuis binnen om te zien waar we het avondeten konden nuttigen. Wat een groot warenhuis, de luxe winkels waren verspreid over een 5tal verdiepingen, de ene nog mooier dan de ander. Die Amerikanen moeten toch wel wat te verteren hebben, want het waren geen goedkope winkels. Hierna naar de basement van het warenhuis waar het Food gedeelte was. Allemaal verschillende fastfoodrestaurants, van Thais tot Japans,Europees.....teveel om op te noemen. Hier zouden we eten vanavond!
Eenmaal buiten kregen we weer trek, het was inmiddels een uur of 2. Beslist werd dat het iets lichts werd en wij gingen een supermarkt in om heerlijke bekers yoghurt met cruesli en fruit en wat flessen water te halen ,want wij hadden onze flesjes al leeg. Eenmaal buiten een plekje in de schaduw gevonden, voor de etalage van Victorias Secrets. Na een worsteling met het openen van de bekers aten wij onze lunch op, kijkend naar alle verschillende mensen die voorbij liepen. Toen besloten wij om weer met het trammetje terug te gaan richting haven om Pier 39 te bezoeken waar de zeehonden liggen.
Maar er stond een rij van hier tot Tokio, maar ja de klim was te hoog en steil, dus toch maar aangesloten in de rij. Na ruim een uur konden wij eindelijk plaats nemen in de tram.
Toen wij weer beneden waren richting Pier 39. Het was best druk maar de wandeling was leuk en toen we er aankwamen zagen we ze liggen hoor, de zeehonden lagen lekker op vlotje in de zon, zo leuk. Even wat foto's en toen weer op weg naar het avondeten.
We hadden geen zin meer om omhoog te gaan naar het warenhuis.
Het werd een visrestaurant aan de haven. De meiden namen een chickenburger met friet en wij namen zeebaars. Het was heerlijk. Wij hadden nauwelijks ons bord leeg of de waitress vroeg of zij de rekening kon brengen, wij dachten oké....breng maar dan. Rekening eten $105,- tip bestond uit 3 suggesties 14, 18 of 20%. Zij had alvast de 18% omcirkeld, wat uitkwam op ruim $122.Wij keken elkaar aan van huh,, gaan zij nu bepalen hoeveel tip we geven? Na een ietwat rare uitleg besloten wij om te gaan betalen,maar gingen met een nasmaak weg, hoewel het eten lekker was geweest. Op naar Ghirabaldies een leuk plekje waar je veel chocola en ijs kon kopen. Wat een drukte daar, toch even gekeken in een chocolateshop. Leuke ervaring kregen nog een heerlijk chocolaatje en toen op weg naar het hotel. Al met al een mooie dag gehad. in the lobby nog even koffie gedronken en toen naar boven voor een heet bad en lekker bed.
Morgen op weg naar Fresno!
Goodnight and sleep tight.