Viva Las Vegas!

Na een redelijk ontbijt zijn wij 10.00uur vertrokken bij La Quinta Inn om onze reis te vervolgen naar Las Vegas. Ik vulde nog wat plastic zakken met ijs uit de ijsmachines die op de galerij stonden, deze konden wij mooi in de koelboxen plaatsen. Na de auto zorgvuldig te hebben beladen zou ik het eerste gedeelte rijden,het zou een trip van ruim 600km worden.
Ik had ook mijn telefoon weten te koppelen met het media-infotainmentsysteem van de Mercedes dus wij konden naar onze eigen muziek luisteren, The Ladies of Soul galmde uit de speakers, wat een genot!
Wat kon er nu nog mis gaan deze trip.Luidkeels zongen wij de liedjes mee, zelfs Willem deed mee. Na een honderdtal mijl zag ik een uithangbord staan van de Wallmart, hier gingen we even onze lunch halen voor de dag en nog wat meer dranken. Wij stapten de auto uit en daar was hij weer, die verzengend hete muur van ongeveer 41 graden. Gauw naar binnen de verkoeling zoeken van de winkel. Na wat lekkere salades en broodjes te hebben gepakt voor de lunch liepen we nog even verder door de winkel, wij verdwaalde zowat, het leek wel een dorp op zich, maar wij hebben alles kunnen vinden wat we nodig hadden.
Na te hebben betaald is Willem weer achter het stuur geklommen en we reden weer verder richting Vegas.we reden door uitgestrekte gebieden met schitterende vergezichten, km's lange treinen ,en duizenden windmolens, ik had er nog nooit zoveel bij elkaar gezien. Willem was als een kind zo blij achter het stuur van de Mercedes, zijn mondhoeken waren zowat van oor tot oor. Hij gaf de Mercedes de sporen en ik zei hem dat sherrif Roscoe P. Coltrane straks achter een reklamebord vandaan kwam en ons aanhoud,cue cue!!Hoe dieper we landinwaarts reden, hoe warmer het werd, maar ondertussen ging het buikje rammelen en moesten de dames weer een restroom bezoeken. We zagen een bord met de text foodcity, dus wij de highway af richting foodcity, dit bleek een oude diner te zijn die leek op een set van Quentin Tarantino, maar was helemaal uitgestorven. Ernaast stond een kleine supermarkt, waar de dames een sanitaire stop wilde maken.
Nog geen halve minuut later stonden ze weer buiten ,hij had geen toilet, maar 4 mijl verder was een restroom zei hij, dus wij met de vlam in de pijp naar die plek, en ja hoor in de verte doemde de parkeerplek met restroom op.
We stopten, de meisjes gingen plassen en kwamen weer terug om de lunch te gaan nuttigen..We hadden allemaal een heerlijke maaltijdsalade.Jammer genoeg hadden we geen eitjes bij ons, anders hadden we die kunnen bakken op de motorkap, zo heet was het. Nadat Willem en ik nog een sanitaire stop hadden gemaakt reden we weer verder. Nu kon Willem foto's gaan maken.. ik reed nog ongeveer anderhalf uur en liet het laatste stuk voor Willem ik vond de weg zo saai, alleen maar lange rechte stukken,mijl na mijl rolde het asfalt onder de auto door. Sylvia vroeg waar blijft die Deathvalley nou? Het enig leuke was de prachtige omgeving, je keek je ogen uit over deze onmenselijk grote vlaktes.
Eindelijk zagen we een bord Deathvalley, maar die was de andere kant uit.de buitentemperatuur liep op naar 120 F, plots zij Marie,de stem van de Satnav, dat zij een nieuwe route had berekend ivm een verkeersopstopping. Zo'n 20 mijl voor Vegas moesten we van de highway af om een ventweg te nemen .
Langzaam doemde een gigantisch zonnepanelenpark op met 3 gigantische spiegels op hoge palen op aan de linkerkant van de highway, zou deze Vegas van stroom voorzien? Enkele mijlen verder de eerste giga reclameborden, maar dit kon nog niet Vegas zijn, dit was nog 20 mijl verder. Later bleek dat het plaatsje Primm te zijn een grote Outlet met enkele kermisattracties.
Eindelijk zagen we de gigantische gebouwen liggen van Las Vegas, wat een imposant gezicht,al deze mooie gebouwen. Gelijk van de highway zagen wij ons hotel Excaliber liggen, het leek wel een onneembare vesting met als zijn kleurrijke torentjes. Wij reden het terrein op om onze SUV te parkeren en stapten uit op de parkeerplaats. De verzengende hitte kwam je tegemoet. Door de hete wind leek het nog warmer. Willem dacht ik blijf wel bij de auto, gaan jullie maar inchecken. Wij liepen het hotel binnen,waar het gewoon fris was, zo hoog stond de airconditioning.Wat een drukte,wat een lichtjes,wat een.......,Ik kan wel door blijven gaan, maar vooral wat een rij bij de incheckbalie! Er stonden zeker wel honderdvijftig mensen voor ons in een lus die bij de Efteling niet zou misstaan, alleen het deuntje van Festival van de Efteling ontbrak nog. Na een kwartier besloot ik om Willem te bellen dat hij ook maar moest binnenkomen voor hij bevangen zou worden door de hitte. Hij nam niet op, hij zou toch niet gesmolten zijn? Joke besloot hem te gaan halen en wij bleven in de rij wachten. Na nog een kwartier maken zij binnen en kwamen bij ons staan. Na een half uurtje werden we bij de receptioniste geroepen en konden wij inchecken. Gauw de spullen uit de auto en naar de kamer,we hadden kunnen regelen dat wij naast elkaar zaten. De kamer is mooi groot en een grote badkamer is ook aanwezig evenals een 40inch flatscreen. Toen werd er op de deur geklopt,de Hacquies stonden voor de deur om te gaan eten. We zochten naar de foodcord en vonden deze op de eerste verdieping.Hier kon je van alles eten, maar onze keuze viel op de wokkie wokkie! We hadden heerlijk gegeten en gingen toen de Strip bezoeken. Wat een schitterende gebouwen super verlicht. Alles stond er ,de Eiffeltoren,the Statue of Liberty, teveel om op te noemen, de een nog groter dan de ander! En dan al die mensen, als mieren liepen zij over de Strip. Na anderhalf uur te hebben gelopen vonden we het tijd om terug te keren naar ons hotel, we waren bekaf. Gauw naar de kamer, douchen en het mandje in. Morgen weer een nieuwe dag.
Good nicht and sleep tight. Signing off!